Χάρτης - Έρλανγκεν (Kreisfreie Stadt Erlangen)

Το Έρλανγκεν (γερμ. Erlangen) είναι πόλη στην Φραγκονία που βρίσκεται στο βόρειο άκρο της Βαυαρίας, στη Γερμανία. Η τοπική διάλεκτος είναι η φραγκονική. Η πόλη με πληθυσμό 100.000 κατοίκους βρίσκεται στη μητροπολιτική περιοχή της Νυρεμβέργης. Στην πόλη βρίκεται το πανεπιστήμιο Φρειδερίκου Αλεξάνδρου (Friedrich-Alexander-Universität Erlangen-Nürnberg) και μεγάλες εγκαταστάσεις της Siemens.

Από το 2015 το Έρλανγκεν κυριαρχείται από το Πανεπιστήμιο Έρλανγκεν-Νυρεμβέργης και τα πολυάριθμα υποκαταστήματα της Siemens, καθώς και από ένα μεγάλο ερευνητικό ίδρυμα της εταιρείας Φραουνχόφερ και το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για την Επιστήμη του Φωτός. Ένα γεγονός που άφησε το σημάδι του στην πόλη ήταν ο οικισμός των Ουγενότων μετά την ανάκληση του διατάγματος της Νάντης το 1685.

Το πρόγραμμα Έρλανγκεν του Φέλιξ Κλάιν του 1872, λαμβάνοντας υπόψη το μέλλον της έρευνας στα μαθηματικά, αποκαλείται έτσι επειδή ο Κλάιν στη συνέχεια δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Έρλανγκεν-Νυρεμβέργη.

Το Έρλανγκεν αναφέρθηκε για πρώτη φορά σε επίσημα αρχεία το 1002 με την ονομασία Villa Erlangon. Το 1361, το χωριό πωλήθηκε στον αυτοκράτορα / βασιλιά Κάρολο Δ'. Έγινε μέρος του Βασιλείου της Τσεχίας. Τρία χρόνια αργότερα, χτίστηκε μια πόλη κοντά στο χωριό, το οποίο το 1374 έδωσε δική του νομισματοκοπείο. Το 1398, τα δημοτικά δικαιώματα επιβεβαιώθηκαν από τον βασιλιά Βενσεσλάο Β' της Βοημίας. Το 1402 η πόλη ανήκε στην κατοχή του οίκου Χοεντσόλερν ως μέρος του Πριγκηπάτου του Βρανδεμβούργου-Κούλμπαχ (από το 1603 στο Βρανδεμβούργο-Μπαϊρόιτ), που παρέμεινε υπό τη διακυβέρνησή του μέχρι το 1806. Κατά τη διάρκεια της τετραετούς ναπολεωτικής κατοχής, το Έρλανγκεν ήταν η πρωτεύουσα της λεγόμενης "Κάτω Κομητείας" του πριγκηπάτου, που περιλάμβανε την περιοχή μέχρι το Νόιστατ αν ντερ Άις και χωρίστηκε από την "Άνω Γη" (Oberland) από χερσαίο διάδρομο. Το 1810 έγινε μέρος του Βασιλείου της Βαυαρίας, μαζί με το υπόλοιπο πρώην Βρανδεμβούργο-Μπαϊρόιτ.

Ενώ ήταν ακόμα μέρος του Βραδεμβούργου-Μπαϊρόιτ, οι πρώτοι Γάλλοι Ουγενότοι πρόσφυγες έφτασαν στο Έρλανγκεν το 1686. Ο μαργράβος Κρίστιαν Ερνστ του Βρανδεμβούργου-Μπαϊρόιτ, έχτισε για αυτούς μια "νέα πόλη" (Neustadt). Το 1706, η παλιά πόλη (ακριβώς κάτω από την τοποθεσία του ετήσιου Μπεργκκιρχβάιχ, γερμ. Bergkirchweih) καταστράφηκε σχεδόν εντελώς από μια φωτιά, αλλά σύντομα ανοικοδομήθηκε. Το 1812, οι παλιές και οι νέες πόλεις συγχωνεύθηκαν σε μία.

Το 1742, ο Φρειδερίκος, ο Μαργράβος του Βρανδεμβούργου-Μπαϊρόιτ, ίδρυσε πανεπιστήμιο για τη βασιλική έδρα του Μπαϊρόιτ, αλλά λόγω της επαναστάτης των τοπικών φοιτητών, το πανεπιστήμιο μεταφέρθηκε στο Έρλανγκεν. Μόνο αργότερα αποκτήθηκε το όνομα του "Πανεπιστήμιο Φρειδερίκου-Αλεξάνδρου" και έγινε ένα πανεπιστήμιο της πρωσικής επαρχίας. Διάσημοι φοιτητές αυτών των χρόνων ήταν οι Γιόχαν Λούντβιχ Τικ, Βίλχελμ Χάινριχ Βακενρόντερ και Έμι Νέτερ.

Ήδη κατά τη διάρκεια της βαυαρικής δημοτικής μεταρρύθμισης του 1818, η πόλη ήταν προικισμένη με τη δική της διοίκηση. Το 1862 ιδρύθηκε η διοικητική υπηρεσία του καντονιού του Έρλανγκεν, από την οποία αργότερα δημιουργήθηκε η διοικητική περιφέρεια Έρλανγκεν. Το 1972, η περιοχή αυτή συγχωνεύθηκε με τη διοικητική περιφέρεια του Χέχστατ. Το Έρλανγκεν έγινε η πρωτεύουσα αυτής της νεοσυσταθείσας περιοχής Έρλανγκεν-Χέχστατ. Κατά τη διάρκεια αυτής της δημοτικής μεταρρύθμισης, το Έρλανγκεν διευρύνθηκε σημαντικά, οπότε το 1974 είχε περισσότερους από 100.000 κατοίκους.